Job order employees to file affidavit before Ombudsman

Three residents here, who are connected with local barangay officials, are set to submit on December 18 their affidavit to the Office of the Ombudsman denying knowledge about the inclusion of their names in the payroll as job order appointments of the City Government under the administration of Mayor Edgardo Pamintuan.

Marlene Coronel, wife of Salapungan village councilman Renato Coronel; Josephine Bondoc, wife of Capaya village councilman Rafael Bondoc, and Robert Miranda, friend of Santo Domingo village councilman Oliver Chaneco all signed their affidavits declaring that they did not know that their names have been included in the list of the city’s job order employees.

The affidavits will be submitted as supplements to the complaint submitted by local mediaman Robledo Sanchez to the Ombudsman on October 19, 2012 charging Mayor Pamintuan, City Accountant Wilfredo Tiotuico, City Budget Officer Fe Corpuz, City Treasurer Juliet Quinsaat and the different respective department heads with graft and corruption over the 2,506 job order employees employed by the Pamintuan administration.

Coronel, Bondoc and Miranda are all listed as administrative assistants under the Philhealth program of the Office of the Mayor, hired for the period of July 1 to December 30, 2012, and are supposedly receiving a salary rate of P500 a day.

All three of them deny any participation in the said Philhealth Program and said that they are neither working for nor receiving salary from the City Government.

According to Coronel, Bondoc and Miranda, they decided to submit their affidavit after discovering, through a local radio program, that their names have been included in the said list of job order employees without their knowledge.

Earlier, Lourdes village councilman William David also denied knowing about the inclusion of his wife’s name, Irene David, in the list of job order employees.

This is also the case for Cutcut village councilman Roy Ogurida who denied any knowledge about his sister’s name, Joan Lozano, being included in the said list.

David and Ogurida, previously, both appeared in a local radio station to air their grievances.

by: Reynaldo Navales

City gov’t spends P20M a month on JOs

The City Government is spending P20 million every month for the salaries of job order employees, according to veteran newsman Robledo Sanchez.

Sanchez, in his complaint sheet filed before the Office of the Ombudsman against Mayor Edgardo Pamintuan and other city officials, stated that some of the job-order employees occupy the same position within a department or a program, usually as administrative assistants or administrative aides paid in different rates as high as P25,000 a month.

Sanchez revealed that the City Government’s Solid Waste Management Program has the biggest number of job-order employees with 183, followed by the Traffic Management Program with 137 employees.

He said the Tourism Promotion and Development Program’s 62 job-order employees receive daily rates ranging from P600 to P650.

On October 19, 2012, Sanchez filed graft and corruption charges against Pamintuan, City Accountant Wilfredo Tiotuico, City Budget Officer Fe Corpuz, City Treasurer Juliet Quinsaat and the different respective Department Heads in connection with the 2,506 job order employees under the Pamintuan administration.

Sanchez obtained documents including appointment papers of job order employees signed by Pamintuan, his secretary Kirk Galanza and City Administrator Dennis Albert Pamintuan.

Sanchez said Pamintuan and his cohorts violated Republic Act (RA) 3019 or the Anti-Graft and Corrupt Practices Act and RA 6713 or the Code of Conduct and Ethical Standards of Public Officials and Employees.

Sanchez also noted that the appointment of these job order employees are in violation of Civil Service Commission (CSC) Memorandum Circular No. 17 Series of 2002, dated June 24, 2002, which states that contracts for job-order employees should be submitted to the CSC Regional Office (CSCRO) to be reviewed on whether the said contracts are complying with CSC guidelines.

by: Reynaldo Navales

Ala yang panyambut (he has no chances of winning)

Ala yang panyambut (he has no chances of winning),”
Angeles City mayoralty candidate Carmelo Lazatin said when asked about his chances against Mayor Ed Pamintuan in the 2013 polls.

Lazatin said he has the support of the business sector, 75 percent of the City Hall employees, transport groups, senior citizens, youth, and the members of the grassroots level.

But Alexander Cauguiran, president of the Partido Abe Kapampangan, was quick to say that was fed with wrong information by his political lieutenants.

Cauguiran said from all indications, the growing sentiments among Angeleños especially youth, intellectual voters, sectors including the women, urban poor, market vendors, transport groups, and professionals is to support Pamintuan who proved his advocacy on health, education, environment, and peace and order.

“The administration of Mayor Ed Pamintuan has brought back prestige to Angeles City. After 12 long years, Angeles City is again recognized as among the top cities of the country. The last time this happened was also during the first 2 terms of Mayor Pamintuan from 1992 to 1995 and 1995 to 1998,” Kapisanan ng mga kababaihan para sa Kaunlaran ng Angeles (KKKA) member Teresita Arcina said.

“When Congressman Lazatin first ran for mayor of Angeles City, he promised the Pampang market vendors that he will not raise the payment for our stalls and permits, and for the nine years that he served as mayor, he kept his promise,” Angeles City Pampang Public Market Vendors Association (ACPPMVA) chairwoman Tess Maniacup said.

“We wholeheartedly support Congressman Lazatin’s candidacy and we are very proud of him because he is someone who knows how to fulfill his promises,” said Maniacup.

According to Cauguiran, youth groups also joined the bandwagon for Pamintuan, stating that the education programs of the incumbent mayor must be continued and sustained as these benefits the students and their parents.

"The establishment of the City College of Angeles is one of the priorities of Mayor Pamintuan. It is a promise fulfilled. Lazatin could not possibly implement the same because it is against the business interest of his family who owns a tertiary school in the city,” Cauguiran said.

He added that the youth and students are now aware that it was Mayor Pamintuan who first implemented the city's scholarship program which is now given more budget to accommodate more deserving students.

Lazatin, for his part, promised that he will not raise business and real property taxes if he is given a chance to serve as mayor again.

“Kung ano ang babayaran ng mga negosyante ng January 2013, ganon lang ang babayaran nila habang ako ang nakaupo na Mayor,” Lazatin promised.
The Partido Abe Kapampangan, meanwhile, dared Lazatin to show proof of his "fitness to run for mayor."

"We are not yet questioning Lazatin's winnability although we doubt very much if he truly has the support of the different sectors as indicated in his press release,” said Partido Abe Kapampangan Deputy Secretary General William Aguilar.

“But instead of bragging about his chances of winning, we challenge Lazatin to prove first that he is fit enough to withstand the rigors of next year's electoral campaign. After that, we shall ask him to present a comprehensive program of government to the people, if he has any,” Aguilar added.

by: Reynaldo G. Navales

Cong. Lazatin claims EdPam no chance in 2013

Ala yang panyambut (he has no chances of winning),”
Angeles City mayoralty candidate Carmelo Lazatin said when asked about his chances against Mayor Ed Pamintuan in the 2013 polls.

Lazatin said he has the support of the business sector, 75 percent of the City Hall employees, transport groups, senior citizens, youth, and the members of the grassroots level.

But Alexander Cauguiran, president of the Partido Abe Kapampangan, was quick to say that was fed with wrong information by his political lieutenants.

Cauguiran said from all indications, the growing sentiments among Angeleños especially youth, intellectual voters, sectors including the women, urban poor, market vendors, transport groups, and professionals is to support Pamintuan who proved his advocacy on health, education, environment, and peace and order.

“The administration of Mayor Ed Pamintuan has brought back prestige to Angeles City. After 12 long years, Angeles City is again recognized as among the top cities of the country. The last time this happened was also during the first 2 terms of Mayor Pamintuan from 1992 to 1995 and 1995 to 1998,” Kapisanan ng mga kababaihan para sa Kaunlaran ng Angeles (KKKA) member Teresita Arcina said.

“When Congressman Lazatin first ran for mayor of Angeles City, he promised the Pampang market vendors that he will not raise the payment for our stalls and permits, and for the nine years that he served as mayor, he kept his promise,” Angeles City Pampang Public Market Vendors Association (ACPPMVA) chairwoman Tess Maniacup said.

“We wholeheartedly support Congressman Lazatin’s candidacy and we are very proud of him because he is someone who knows how to fulfill his promises,” said Maniacup.

According to Cauguiran, youth groups also joined the bandwagon for Pamintuan, stating that the education programs of the incumbent mayor must be continued and sustained as these benefits the students and their parents.

"The establishment of the City College of Angeles is one of the priorities of Mayor Pamintuan. It is a promise fulfilled. Lazatin could not possibly implement the same because it is against the business interest of his family who owns a tertiary school in the city,” Cauguiran said.

He added that the youth and students are now aware that it was Mayor Pamintuan who first implemented the city's scholarship program which is now given more budget to accommodate more deserving students.

Lazatin, for his part, promised that he will not raise business and real property taxes if he is given a chance to serve as mayor again.

“Kung ano ang babayaran ng mga negosyante ng January 2013, ganon lang ang babayaran nila habang ako ang nakaupo na Mayor,” Lazatin promised.
The Partido Abe Kapampangan, meanwhile, dared Lazatin to show proof of his "fitness to run for mayor."

"We are not yet questioning Lazatin's winnability although we doubt very much if he truly has the support of the different sectors as indicated in his press release,” said Partido Abe Kapampangan Deputy Secretary General William Aguilar.

“But instead of bragging about his chances of winning, we challenge Lazatin to prove first that he is fit enough to withstand the rigors of next year's electoral campaign. After that, we shall ask him to present a comprehensive program of government to the people, if he has any,” Aguilar added.

by: Reynaldo G. Navales

The thought that count, nothing compare!

Kennedy's speech:
"Few will have the greatness to bend history itself, but each of us can work to change a small portion of events, and in the total of all those acts will be written the history of this generation."

Sotto's speech:
"Iilan ang magiging dakila sa pagbali ng kasaysayan, subalit bawat isa sa atin ay maaaring kumilos, gaano man kaliit, para ibahin ang takbo ng mga pangyayari. Kapag pinagsama-sama ang ating munting pagkilos, makalilikha tayo ng totalidad na magmamarka sa kabuuan ng kasaysayan ng henerasyong ito."

Kennedy's speech:
"It is from numberless diverse acts of courage and belief that human history is shaped."

Sotto's speech:
"Ang mga hindi-mabilang na iba’t ibang galaw ng katapangan at paninindigan ang humuhubog sa kasaysayan ng sangkatauhan."

Kennedy's speech:
"Each time a man stands up for an ideal, or acts to improve the lot of others, or strikes out against injustice, he sends forth a tiny ripple of hope, and crossing each other from a million different centers of energy and daring those ripples build a current which can sweep down the mightiest walls of oppression and resistance."

Sotto's speech:
"Tuwing naninindigan tayo para sa isang paniniwala, tuwing kumikilos tayo para mapabuti ang buhay ng iba, tuwing nilalabanan natin ang kawalan ng katarungan, nakalilikha tayo ng maliliit na galaw. Kapag nagkasama-sama ang mumunting galaw na mga ito, bubuo ito ng isang malakas na puwersang kayang magpabagsak maging ng pinakamatatag na dingding ng opresyon."

SONA 2012 Reaction Paper

REACTION PAPER ON THE SONA-STATE OF THE NATION ADDRESS 2012 BY PRESIDENT BENIGNO AQUINO III

The SONA 2012 can be summarized into two basic parts. The first part enumerates the sins, incompetence and the alleged anomalies of the past which result into contributing factors why the new leader feels that he is facing problems to deliver his promises.

The second part includes the solutions and strategies he want to adopt to solve the perceived problems in order to promote prosperity and peace for the nation. At the end, he enjoined the people to participate in this task which he and the people he appointed in the different positions would carry out to make the people’s dream a reality.

President Aquino started to deliver his report to the nation at 4:04 pm.

Highlights and salient points of the SONA:

• President Aquino mentioned perks for GOCCs, PAGCOR ‘coffee scam’, and secondhand helicopters sold to PNP as brand-new.
• Aquino cited economic achievements, including the $1 billion loan the Philippines granted to the International Monetary Fund (IMF).
• Free education - 4.57 million students who could not go to school before due to poverty are now able to study.
• 85% of Filipinos are now Philhealth members.
• Government expanding health services; PhilHealth extends coverage to cancer and leukemia patients.
• More than 30,000 nurses deployed to over 36,000 barangays.
• DOST Secretary Mario Montejo and DOH Secretary Enrique Ona lauded for the success of mosquito traps in bringing down the number of dengue cases in the country.
• Congress urged to to pass sin tax reform bill to raise taxes on cigarettes and liquor.
• Backlog of over 2 million chairs to be addressed by 2012; backlog of over 66,000 classrooms to be addressed by 2013.
• The president received applause, standing ovation upon mention of responsible parenthood bill (or RH Bill).
• State universities and colleges will get a 43.61% budget increase in 2013.
• TESDA Secretary Joel Villanueva commended for reforms and effective implementation of technical education scholarships and other vital programs.
• Inherited 8% unemployment rate has reduced to 6.9%.
• During Aquino’s term, 3.1 million jobs were created.
• Construction of Bohol airport in Panglao, Legaspi airport in Daraga, and Laguindingan airport in Misamis Oriental in 2016 mentioned.
• LRT Line 1 Cavite Extension Project has started in June 2012.
• NAIA-3 structural defects to be addressed.
• SLEX-NLEX connector to be completed by 2015.
• Better implementation of bidding process at DPWH cited; infrastructure being improved without raising taxes.
• Target of 4.6 million tourists for 2012 set.
• DOT’s “It’s More Fun In The Philippines” tourism campaign lauded.
• Pres. Aquino hopes that country can export rice in 2013.
• Comprehensive Agrarian Reform Program cited.
• 1,520 sitios have been provided with electricity within 90 days.
• When he assumed office, 45% of policemen had no guns; 74,600 new guns to be added for the police force.
• On the AFP modernization: Hi-tech and better quality patrol and war ships; new helicopters, radio and communication equipment, frigates, light aircraft will be acquired.
• VTRs of housing and Conditional Cash Tranfer (CCT) beneficiaries shown during the SONA.
• No more cash advances allowed in government agencies.
• Voters list cleaned up; no more ghosts voters; officer-in-charge Governor Mujiv Hataman commended for reforms in the Autonomous Region of Muslim Mindanao (ARMM).
• DOST/PAGASA’s Project NOAH cited, disaster preparedness in the country has improved.
• By 2013, 600 rain gauges and 422 water level sensors will be installed at 18 main river basins.
• 1.5 million hectares of trees to be planted by 2016.
• Executive Order on mining cited.
• Illegal loggers warned: “Kayong mga isinusugal ang buhay ng kapwa Pilipino: maghanda na kayo. Tapos na ang maliligayang araw ninyo.”
• Pres. Aquino assures government workers of provision of benefits; unveils ‘performance based incentives’ for state workers.
• Bonus of goverment workers this year will be based on achieved targets.
• Old-age and disability pensioners will receive at least P5,000 per month.
• Progress will continue with fairness, consistency in governance.
• Territorial dispute with China particularly in the West Philippine Sea mentioned.
• Aquino said Philippines will protect and uphold its national sovereignty and territorial authority.
• “Forgive and forget ang lahat ng atraso ng mga naglubog sa atin sa bulok na estado? Ang magpatawad, maaari; ang makalimot, hindi.”
• PNoy also mentioned the filing of plunder charges against former-president Gloria Arroyo, the impeachment of Renato Corona as Chief Justice of the Supreme Court, and the search for the latter’s replacement.
• Pres. Aquino likewise lauded Ombudsman Conchita Carpio-Morales for fighting graft.
• PNoy called on Congress to pass amendments to the Anti-Money Laundering Act (AMLA).
• President Aquino tackled electoral reforms for the 2013 polls.
• Aquino: Filipinos made change possible; change comes from the citizenry.

The SONA and joint session of the Senate and House of Representatives ended at 5:30 pm.


THIRD STATE OF THE NATION ADDRESS OF HIS EXCELLENCY BENIGNO S. AQUINO III PRESIDENT OF THE PHILIPPINES TO THE CONGRESS OF THE PHILIPPINES BATASAN PAMBANSA COMPLEX, QUEZON CITY JULY 23, 2012

Senate President Juan Ponce Enrile; Speaker Feliciano Belmonte; Bise Presidente Jejomar Binay; mga dating Pangulong Fidel Valdez Ramos at Joseph Ejercito Estrada; ang ating mga kagalang-galang na mahistrado ng Korte Suprema; mga kagalang-galang na kagawad ng kalipunang diplomatiko; mga kagalang-galang na miyembro ng Kamara de Representante at ng Senado; mga pinuno ng pamahalaang lokal; mga miyembro ng ating Gabinete; mga unipormadong kasapi ng militar at kapulisan; mga kapwa kong nagseserbisyo sa taumbayan;

At sa akin pong mga boss, magandang hapon po.

ENGLISH VERSION


Ito po ang aking ikatlong SONA, at parang kailan lang nang nagsimula tayong mangarap. Parang kailan lang nang sabay-sabay tayong nagpasyang tahakin ang tuwid na daan. Parang kailan lang nang sinimulan nating iwaksi ang wang-wang, hindi lamang sa kalsada kundi sa sistemang panlipunan.

Dalawang taon na ang nakalipas mula nang sinabi ninyo: Sawa na kami sa korupsyon; sawa na kami sa kahirapan. Oras na upang ibalik ang isang pamahalaang tunay na kakampi ng taumbayan.

Gaya ng marami sa inyo, namulat ako sa panggigipit ng makapangyarihan. Labindalawang-taong gulang po ako nang idineklara ang Batas Militar. Bumaliktad ang aming mundo: Pitong taon at pitong buwang ipiniit ang aking ama; tatlong taong napilitang mangibang-bansa ang aking pamilya; naging saksi ako sa pagdurusa ng marami dahil sa diktadurya. Dito napanday ang aking prinsipyo: Kung may inaagrabyado't ninanakawan ng karapatan, siya ang kakampihan ko. Kung may abusado't mapang-api, siya ang lalabanan ko. Kung may makita akong mali sa sistema, tungkulin kong itama ito.

Matagal nang tapos ang Batas Militar. Tinanong tayo: "Kung hindi tayo, sino pa?" at "Kung hindi ngayon, kailan pa?" Ang nagkakaisang tugon natin: tayo at ngayon na. Ang demokrasyang ninakaw gamit ang paniniil at karahasan, nabawi na natin sa mapayapang paraan; matagumpay nating pinag-alab ang liwanag mula sa pinakamadilim na kabanata ng ating kasaysayan.

Ngunit huwag po nating kalimutan ang pinag-ugatan ng Batas Militar: Kinasangkapan ng diktador ang Saligang Batas upang manatili sa kapangyarihan. At hanggang ngayon, tuloy pa rin ang banggaan sa pagitan ng gusto ng sistemang parehas, laban sa mga nagnanais magpatuloy ng panlalamang.

Mula sa unang araw ng ating panunungkulan, walang ibang sumalubong sa atin kundi ang mga bangungot ng nawalang dekada.

Nariyan po ang kaso ng North Rail. Pagkamahal-mahal na nga nito, matapos ulitin ang negosasyon, nagmahal pa lalo. Sa kabila nito, binawasan ang benepisyo. Ang labingsiyam na trainsets naging tatlo, at ang mga stasyon, mula lima naging dalawa. Ang masaklap po, pinapabayaran na sa atin ang utang nito, now na.

Nariyan ang walang pakundangang bonus sa ilang GOCC, sa kabila ng pagkalugi ng kanilang mga ahensya. Nariyan ang isang bilyong pisong pinasingaw ng PAGCOR para sa kape. Nariyan ang sistemang pamamahala sa PNP na isinantabi ang pangangailangan sa armas ng 45 percent ng kapulisan, para lang kumita mula sa lumang helicopter na binili sa presyong brand new.

Wala na ngang iniwang panggastos, patung-patong at sabay-sabay pa ang mga utang na kailangang bayaran na. Mahaba ang iniwang listahan na tungkulin nating punan: Ang 66,800 na backlog sa classroom, na nagkakahalaga ng tinatayang 53.44 billion pesos; ang 2,573,212 na backlog sa mga upuan, na nagkakahalaga naman ng 2.31 billion pesos. Nang dumating tayo, may halos tatlumpu't anim na milyong Pilipinong hindi pa miyembro ng PhilHealth. Ang kailangan para makasali sila: maaaring umabot sa 42 billion pesos. Idagdag pa po natin sa lahat ng iyan ang 103 billion pesos na kailangan para sa modernisasyon ng Hukbong Sandatahan. Sa harap ng lahat ng ito, ang iniwan sa ating pondo na malaya nating magagamit: 6.5 percent ng kabuuang budget para sa natitirang anim na buwan ng 2010. Para po tayong boksingerong isinabak sa laban nang nakagapos na nga ang mga kamay at paa, nakapiring pa ang mga mata, at kakampi pa ng kalaban ang referee at ang mga judge.

Kaya nga sa unang tatlong buwan ng aming panunungkulan, inaabangan namin ang pagdating ng Linggo para maidulog sa Panginoon ang mga bangungot na humarap sa amin. Inasahan naming mangangailangan ng di bababa sa dalawang taon bago magkaroon ng makabuluhang pagbabago. Bibigyan kaya tayo ng sapat na pag-unawa ng taumbayan?

Subalit kung may isang bagay mang nakatatak na sa ating lahi, at makailang ulit na nating pinatunayan sa buong mundo: Walang hindi makakaya ang nagkakaisang Pilipino. Nangarap po tayo ng pagbabago; nakamit natin ang pagbabago; at ngayon, karaniwan na ito.

Ang kalsadang pinondohan ninyo ay tuwid, patag, at walang bukol; ang tanging tongpats ay aspalto o semento. Karaniwan na ito.

Ang sitwasyon kung paparating ang bagyo: nakaabang na ang relief, at hindi ang tao ang nag-aabang ng relief. Nag-aabang na ring umalalay ang rescue services sa taumbayan, at hindi tayo-tayo lang din ang sumasaklolo sa isa't isa. Karaniwan na ito.

Ang wang-wang sa lansangan, galing na lang sa pulis, ambulansya, o bumbero-- hindi sa opisyal ng gobyerno. Karaniwan na ito. Ang gobyernong dating nang-aabuso, ngayon, tunay na kakampi na ng Pilipino.

Nagpatupad po tayo ng reporma: tinanggal ang gastusing hindi kailangan, hinabol ang mga tiwali, at ipinakita sa mundong open for business under new management na ang Pilipinas.

Ang dating sick man of Asia, ngayon, punung-puno na ng sigla. Nang nagkaroon tayo ng positive credit rating action, ang sabi ng iba, tsamba. Ngayong walo na, tsamba pa rin kaya? Sa Philippine Stock Exchange index, nang una nating nahigitan ang 4,000, may mga nagduda. Ngayon, sa dami ng all-time high, pati economic managers, nahirapan yata sa pagbilang: nakaka-apatnapu't apat na pala tayo, at bihira nang bumaba sa 5,000 ang index. Nitong first quarter ng 2012, ang GDP growth natin, 6.4 percent; milya-milya ang layo niyan sa mga prediksyon, at pinakamataas sa buong Southeast Asian region; pangalawa po ito sa Asya, sunod sa China. Kung dati tayo ang laging nangungutang, ngayon, hindi po birong tayo na ang nagpapautang. Dati, namamalimos tayo ng investments; ngayon, sila ang dumadagsa. Ang mga kumpanyang Hapon, ang sabi ay, "Baka gusto n'yo kaming silipin. Hindi nga kami ang pinakamura, pero una naman kami sa teknolohiya." Pati pinuno ng isang bangko sa Inglatera, nakikiusap maisali sa pila.

Sa bawat sulok ng mundo, nagpapakita ng paghanga ang mga komentarista. Ayon sa Bloomberg Business Week, "Keep an eye on the Philippines." Ang Foreign Policy Magazine, pati isa sa mga pinuno ng ASEAN 100, nagsabing maaari daw tayong maging "Asia's Next Tiger." Sabi ni Ruchir Sharma, pinuno ng Emerging Market Equities and Global Macro ng Morgan Stanley,

"The Philippines is no longer a joke." At mukha naman pong hindi siya nambobola, dahil tinatayang isang bilyong dolyar ang ipinasok ng kanyang kumpanya sa ating bansa. Sana nga po, ang kaliwa't kanang paghanga ng taga-ibang bansa, masundan na ng lokal na tagapagbalita.

Sinisiguro po nating umaabot ang kaunlaran sa mas nakararami. Alalahanin po natin: Nang mag-umpisa tayo, may 760,357 na kabahayang benepisyaryo ang Pantawid Pamilyang Pilipino Program. Tinarget natin itong paabutin sa 3.1 million sa loob ng dalawang taon. Pebrero pa lang po ng taong ito, naiparehistro na ang ikatlong milyong kabahayang benepisyaryo ng Pantawid Pamilya. Sa susunod na taon naman, palalawakin pa natin ang sakop nito sa 3.8 million; limang beses po ang laki niyan sa dinatnan natin.

Pangmatagalan po ang impact ng proyektong ito. Hindi pa kumpleto ang mga pag-aaral, pero ngayon pa lang, maganda na ang ipinapakita ng numero. Base sa listahan ng DSWD: May 1,672,977 na mga inang regular nang nagpapacheck-up. 1,672,814 na mga batang napabakunahan laban sa diarrhea, polio, tigdas at iba pa. 4.57 million na estudyanteng hindi na napipilitang mag-absent dahil sa kahirapan.

Sa kalusugan naman po: Nang dumating tayo, animnapu't dalawang porsiyento lamang ng mga Pilipino ang naka-enrol sa PhilHealth. Ang masaklap, hindi pa masiguro kung lahat sila ay kabilang sa mga totoong nangangailangan ng kalinga ng estado, o buwenas lang na malapit sa politiko. Ngayon po, 85 percent ng lahat ng mamamayan, miyembro na nito. Ang ibig pong sabihin, 23.31 million na Pilipino ang naidagdag sa mga saklaw ng Philhealth mula nang bigyan tayo ng mandato.

Ang maganda pa rito: ang 5.2 million na pinakamahirap na kabahayang tinukoy ng ating National Household Targeting System, buong-buo at walang-bayad nang makikinabang sa benepisyo ng PhilHealth. Dahil sa No Balance Billing policy ng Department of Health, ang lunas para sa dengue, pneumonia, asthma, katarata, gayundin ang pagpapagamot sa mga catastrophic disease tulad ng breast cancer, prostate cancer, at acute leukemia, makukuha na nang libre ng mga pinakamahirap nating kababayan.

Ito po ang proseso ng pagpapagamot para sa kanila: Papasok ka sa alinmang ospital ng gobyerno. Ipapakita mo ang iyong PhilHealth card. Magpapagamot ka. At uuwi kang maginhawa nang walang inilalabas ni isang kusing.

Sabi nga po sa isa sa mga briefing na dinaluhan natin, apat sa sampung Pilipino, hindi man lamang nakakakita ng health professional sa tanang buhay nila. Sa iba po, mas malaki pa: may nagsasabing anim sa bawat sampung Pilipino ang pumapanaw nang malayo sa kalinga ng health professional. Anuman ang ating pagbatayan, hindi po maikakaila: nakakabahala ang bilang ng mga Pilipinong hindi naaabot ng serbisyong pangkalusugan ng pamahalaan. Tinutugunan na po natin ito. Mula sa sampung libo noong dumating tayo, umabot na sa 30,801 ang mga nurse at midwife na ating nai-deploy sa ilalim ng RNHeals Program. Idagdag pa po natin sa kanila ang mahigit labing-isang libong Community Health Teams na nagsisilbing tulay upang higit na mapatibay ang ugnayan ng mga doktor at nurse sa komunidad.

At kung dati tutungo lamang ang mga nurse kung saan makursunadahan, ngayon, dahil sa tamang targeting, kung saan sila kailangan, doon sila ipinapadala: sa mga lugar na matagal nang naiwan sa laylayan ng lipunan. Ipinadala po ang ating mga health professional sa 1,021 na pook na saklaw ng Pantawid Pamilya, at sa 609 na pinakamahihirap na lungsod at munisipyo, ayon sa pag-aaral ng National Anti-Poverty Commission.

Dalawang problema po ang natutugunan nito: bukod sa nagkakatrabaho at nabibigyan ng work experience ang libu-libong nurse at midwife na dati ay walang mapaglaanan ng kanilang kaalaman, nagiging abot-kamay din ang de-kalidad na kalinga para sa milyun-milyon nating kababayan.

Subalit hindi po tayo makukuntento rito, dahil ang hangad natin: kalusugang pangkalahatan. Nagsisimula ito, hindi sa mga pagamutan, kundi sa loob mismo ng kanya-kanya nating tahanan. Ibayong kaalaman, bakuna, at check-up ang kailangan upang mailayo tayo sa karamdaman. Dagdag pa po diyan ang pagsisikap nating iwasan ang mga sakit na puwede namang iwasan.

Halimbawa: Nabanggit ko ang mosquito traps kontra dengue noong nakaraang taon. Maaga pa para sabihing siguradong-sigurado na tayo, pero nakaka-engganyo po ang mga paunang resulta nito.

Sinubok natin ang bisa ng mosquito traps sa mga lugar kung saan naitala ang pinakamataas na insidente ng dengue. Sa buong probinsya ng Bukidnon noong 2010, may 1,216 na kaso. Nang inilagay ang mga mosquito trap noong 2011: bumaba ito sa tatlumpu't pito; 97 percent reduction po ito. Sa bayan ng Ballesteros at Claveria sa Cagayan, may 228 na kaso ng dengue noong 2010. Pagdating ng 2011, walo na lang ang naitala. Sa Catarman, Northern Samar: 434 na kaso ng dengue noong 2010, naging apat na lang noong 2011.

Panimulang pag-aaral pa lamang po ito. Pero ngayon pa lang, marapat na yata nating pasalamatan sina Secretary Ike Ona ng DOH at Secretary Mario Montejo ng DOST, para naman ganahan silang lalong magsaliksik at mag-ugnayan.

Marami pa po tayong kailangang solusyonan. Nakakabahala ang mataas pa ring maternal mortality ratio ng bansa. Kaya nga po gumagawa tayo ng mga hakbang upang tugunan ang pangangailangan sa kalusugan ng kababaihan. Nais din nating makamit ang Universal Health Care, at magkaroon ng sapat na kagamitan, pasilidad, at tauhan ang ating mga institusyong pangkalusugan.

Sa pagtugon natin sa mga ito, malaki ang maiaambag ng Sin Tax Bill. Maipasa na po sana ito sa lalong madaling panahon. Mababawasan na ang bisyo, madadagdagan pa ang pondo para sa kalusugan.

Ano naman kaya ang sasalubong sa kabataan pagpasok sa paaralan? Sa lilim ng puno pa rin kaya sila unang matututo ng abakada? Nakasalampak pa rin kaya sila sa sahig habang nakikipag-agawan ng textbook sa kaklase nila?

Matibay po ang pananalig natin kay Secretary Luistro: Bago matapos ang susunod na taon, ubos na ang minana nating 66,800 na kakulangan sa silid-aralan. Ang minana po nating 2,573,212 na backlog sa upuan, tuluyan na rin nating matutugunan bago matapos ang 2012. Sa taon din pong ito, masisimot na rin ang 61.7 million na backlog sa textbook upang maabot na, sa wakas, ang one is to one ratio ng aklat sa mag-aaral. Sana nga po, ngayong paubos na ang backlog sa edukasyon, sikapin nating huwag uling magka-backlog dahil sa dami ng estudyante. Sa tingin ko po, Responsible Parenthood ang sagot dito.

At para naman po hindi mapag-iwanan ang ating mga State Universities and Colleges, mayroon tayong panukalang 43.61 percent na pag-angat sa kanilang budget para sa susunod na taon. Paalala lang po: lahat ng ginagawa natin, may direksyon; may kaakibat na kondisyon ang dagdag-budget na ito. Kailangang ipatupad ang napagkasunduang SUC Reform Roadmap ng CHED, upang siguruhing de-kalidad ang magiging produkto ng mga pamantasang pinopondohan ng estado. Kung mataas ang grado ninyo sa assignment na ito, asahan ninyong dodoblehin din namin ang kayod para matugunan ang mga natitirang pangangailangan ninyo.

Panay addition po ang nagaganap sa ating budget sa edukasyon. Isipin po ninyo: ang budget ng DepEd na ipinamana sa atin noong 2010, 177 billion pesos. Ang panukala natin para sa 2013: 292.7 billion pesos. Noong 2010, 21.03 billion pesos ang budget para sa SUCs. Taunan po iyang dinagdagan upang umabot na sa 37.13 billion pesos na panukala natin para sa 2013. Sa kabila nito, ngayon pa lang, may nagpaplano nang magcutting-classes para mag-piket sa Mendiola. Ganito po kasimple: ang 292.7 ay mas malaki sa 177, at ang 37.13 ay mas malaki sa 21.03. Kaya kung may magsabi pa ring binawasan natin ang budget ng edukasyon, kukumbinsihin na lang namin ang inyong mga paaralan na maghandog ng remedial math class para sa inyo. At pakiusap po, pasukan naman ninyo.

Nang maupo tayo, at masimulan ang makabuluhang reporma, minaliit ng ilan ang pagpapakitang-gilas ng pamahalaan. Kundi raw buwenas, ningas-kugon lang itong mauupos rin paglaon. May ilan pa rin pong ayaw magretiro sa paghahasik ng negatibismo; silang mga tikom ang bibig sa good news, at ginawang industriya ang kritisismo.

Kung may problema kayo na bago matapos ang taon, bawat bata ay may sarili nang upuan at aklat, tingnan ninyo sila, mata sa mata, at sabihin ninyong: "Ayaw kong makapag-aral ka."

Kung masama ang loob ninyo na ang 5.2 million na pinakamahihirap na kabahayang Pilipino ay maaari nang pumasok sa ospital nang hindi iniintindi ang gastos sa pagpapagamot, tingnan ninyo sila, mata sa mata, at sabihin ninyong: "Ayaw kong gumaling ka."

Kung nagagalit kayo na may tatlong milyong pamilyang Pilipino nang tumutungo sa katuparan ng kanilang mga pangarap dahil sa Pantawid Pamilya, tingnan ninyo sila, mata sa mata, at sabihin ninyong: "Ibabalik ko kayo sa kawalan ng pag-asa."

Tapos na ang panahon kung kailan choice lang ng makapangyarihan ang mahalaga. Halimbawa, ang dating namumuno sa TESDA, nagpamudmod ng mga scholarship voucher; ang problema, wala palang nakalaang pondo para rito. Natural, tatalbog ang voucher. Ang napala: 2.4 billion pesos ang sinisingil ng mahigit isanlibong eskwelahan mula sa pamahalaan. Nagpapogi ang isang tao't isang administrasyon; sambayanang Pilipino naman ang pinagbabayad ngayon.

Pumasok si Secretary Joel Villanueva; hindi siya nagpasindak sa tila imposibleng pagbabagong dapat ipatupad sa kanyang ahensya. Sa kabila ng malaking utang na minana ng TESDA, 434,676 na indibidwal pa rin ang kanilang hinasa sa ilalim ng Training for Work Scholarship Program. Kongkretong tagumpay din po ang hatid ng TESDA Specialista Technopreneurship Program. Biruin po ninyo: Bawat isa sa 5,240 na sertipikadong Specialistas, kumikita na ngayon ng 562 pesos kada araw o 11,240 pesos kada buwan. Mas malaki po ito sa minimum wage.

Mula sa pagka-sanggol, hanggang sa pagkabinata, gumagana na ang sistema para sa mamamayan. Sinisiguro nating manganganak ng trabaho ang pagsigla ng ating ekonomiya.

Alalahanin po natin: para tumabla lang, kailangang makalikha ng isang milyong bagong trabaho para sa mga new entrants kada taon. Ang nalikha po natin sa loob ng dalawang taon: halos 3.1 million na bagong trabaho.

Ito po ang dahilan kung bakit pababa nang pababa ang unemployment rate sa bansa. Nang dumating tayo, eight percent ang unemployment rate. Naging 7.2 ito noong Abril ng 2011, at bumaba pa lalo sa 6.9 ngayong taon. Di ba makatwirang mangarap na balang araw, bawat Pilipinong handang magbanat ng buto, may mapapasukang trabaho?

Tingnan na lamang po natin ang BPO sector. Noong taong 2000, limanlibo katao lang ang nae-empleyo sa industriyang ito. Fast forward po tayo: 638,000 katao na ang nabibigyang trabaho ng mga BPO, at labing-isang bilyong dolyar ang ipinasok nito sa ating ekonomiya noong 2011. Ang projection nga po, pagdating ng 2016, 25 billion dollars na ang maipapasok nito, at makakapag-empleyo na ng 1.3 million na Pilipino. Hindi pa po kasama rito ang tinatayang aabot sa 3.2 million na mga taxi driver, barista, mga sari-sari store, karinderya, at marami pang ibang makikinabang sa mga indirect jobs na malilikha dahil sa BPO industry.

Malaking bahagi din po ng ating job generation strategy ang pagpapatayo ng sapat na imprastruktura. Sa mga nakapagbakasyon na sa Boracay, nakita na naman ninyo ang bagong-binyag nating terminal sa Caticlan. Nakalatag na rin po ang plano upang palawakin ang runway nito.

Magkakaroon pa po ng mga kapatid iyan: bago matapos ang aking termino, nakatayo na ang New Bohol Airport sa Panglao, New Legaspi Airport sa Daraga, at Laguindingan Airport sa Misamis Oriental. Ia-upgrade na rin po natin ang ating international airports sa Mactan, Puerto Princesa, at Tacloban. Dagdag pa po diyan ang pagpapaganda ng mga airport sa Butuan, Cotabato, Dipolog, Pagadian, Tawi-Tawi, Southern Leyte, at San Vicente sa Palawan.

Pang-apat na Pangulo na po akong sasalo sa problema ng NAIA 3. Hindi lang po eroplano ang nag-take-off at nag-landing dito: maging mga problema't anomalya, lumapag din. Nagbitiw na po ng salita si Secretary Mar Roxas: bago tayo magkita sa susunod na SONA, maisasaayos na ang mga structural defects na minana natin sa NAIA 3.

Nitong Hunyo po, nagsimula na ring umusad ang proseso para sa LRT Line 1 Cavite Extension project, na magpapaluwag ng trapik sa Las Piñas, Parañaque, at Cavite. Dagdag pa diyan, para lalong mapaluwag ang traffic sa Kamaynilaan at mapabilis ang pagtawid mula North Luzon hanggang South Luzon Expressway, magkakaroon ng dalawang elevated NLEX-SLEX connector. Matatapos po ang mga ito sa 2015. Magiging 1 hour and 40 minutes na lang ang biyaheng Clark papuntang Calamba oras na makumpleto ang mga ito. Bago tayo bumaba sa puwesto, nakatayo na rin ang mga de-kalidad na terminal sa Taguig, Quezon City, at Parañaque na paparadahan ng bus biyaheng probinsya, upang hindi na sila makisiksik sa EDSA.

Nagbago na po ang takbo ng usapan tungkol sa ahensyang dati'y itinuturing na pugad ng kapalpakan. Naalala ko po dati: Kapag tag-ulan at umapaw ang Tarlac River, nalulunod ang MacArthur Highway. Tutunawin nito ang aspalto; magbabaku-bako ang kalsada hanggang sa tuluyan na nga itong mawala. Bilang kinatawan ng aking distrito, inireklamo ko po ito. Ang tugon ng DPWH: alam namin ang problema, alam namin ang solusyon, pero wala kaming pera. Kinailangan ko pang makiusap sa aking mga barangay: "Kung hindi natin ito uunahin, walang gagawa nito, at tayo rin ang mapeperhuwisyo." Dati, panay ang "hoy gising!" sa gobyerno, bakit wala daw kasing ginagawa. Ngayon ang reklamo, "sobra namang trapik, ang dami kasing ginagawa." Paalala lang din po: naisasaayos natin ang mga kalsadang ito nang hindi nagtataas ng buwis.

Bubuo tayo ng mga daanan, hindi ayon sa kickback o kursonada, pero ayon sa isang malinaw na sistema. Dahil hindi na bara-bara ang paglalagak natin ng pondo para sa mga proyekto, hindi na ito mapapako sa plano, totoong kalsada na ang pakikinabangan ng Pilipino. Nang maupo po tayo sa puwesto, 7,239 kilometers sa ating national road network ang hindi pa naisasaayos. 1,569 kilometers na nito ang naipaayos natin sa ilalim ng pamamahala ni Secretary Babes Singson; sa 2012 – 2,275 kilometers pa ang maidadagdag na natapos. Pati po ang mga kalsada at kurbadang mapanganib, tinutukoy at inaayos na gamit ang teknolohiya. Taun-taon po nating bubunuin ito, upang bago matapos ang aking termino, bawat pulgada ng ating national road network, maayos na.

Hindi lang kalsada, kundi pati sistema, isinasaayos sa DPWH. Dahil sa pagsunod sa tamang proseso ng bidding at procurement, 10.6 billion pesos na ang natipid ng kanilang ahensya mula 2011 hanggang nitong Hunyo. Maging mga kontratista, batid ang positibong bunga ng reporma sa DPWH. Sabi nga ng nila, "ang top 40 na kontratista, fully booked na."

Sana po hindi maantala ang pagpapatayo natin ng iba pang imprastraktura para hindi rin mapurnada ang paglago ng ibang industriya.

Kaakibat ng pagpapaunlad ng imprastruktura ang paglago ng turismo. Isipin po ninyo: Noong 2001, ang tourist arrivals sa ating bansa, 1.8 million. Nang dumating po tayo noong 2010, naglalaro ito sa 3.1 million. Mantakin po ninyo: sa hinaba-haba ng kanilang administrasyon, ang naidagdag nilang tourist arrivals, 1.3 million lamang; may ambag pa kaming kalahating taon diyan. Tayo naman po, Hunyo pa lang ng 2012-- 2.1 million na turista na ang napalapag. Mas marami pang dadagsa sa peak season bago matapos ang taon, kaya hindi ako nagdududang maaabot natin ang quota na 4.6 million na turista para sa 2012. Ibig sabihin: 1.5 million na turista ang ating maidadagdag. Samakatuwid, sa dalawang taon, mas malaki ang magiging paglago ng ating tourist arrivals, kumpara sa naidagdag ng pinalitan natin sa loob ng siyam na taon. Hindi po tayo nagtataas ng bangko; nagsasabi lang po tayo ng totoo.

Pero hindi nakuntento rito si Secretary Mon Jimenez. Sabi niya, kung sa Malaysia may bumisitang 24.7 million na turista noong 2011, at kung sa Thailand naman tinatayang 17 million, sa dinami-rami ng magagandang tanawin sa ating bansa, hindi naman siguro suntok sa buwan kung mangarap tayong pagdating ng 2016, sampung milyong turista na ang bibisita sa Pilipinas kada taon. Kung patuloy na magkakaisa ang sambayanang Pilipino, gaya ng ipinamalas natin nang hirangin ang Puerto Princesa Underground River bilang isa sa New Seven Wonders of Nature, walang dudang makakamtan natin ito. Ang pahayag nga po natin sa daigdig: "It's more fun in the Philippines." Kahit wala pang isang taon sa puwesto si Secretary Mon Jimenez, nagagapas na natin ang positibong bunga ng ating mga naipunlang reporma. Masasabi nga po nating pagdating sa turismo, "It's really more fun-- to have Secretary Mon Jimenez."

Kung paglago po ang usapan, nasa tuktok ng listahan ang agrikultura. Kayod-kalabaw po si Secretary Alcala upang makapaghatid ng mabubuting balita. Dati, para bang ang pinapalago ng mga namumuno sa DA ay ang utang ng NFA. 12 billion pesos ang minana nilang utang; ang ipinamana naman nila sa atin, 177 billion pesos.

Hindi po ba’t noon, pinaniwala tayo na 1.3 million metric tons ang kakulangan sa bigas, at para tugunan ito, di bababa sa 2 million metric tons ang kanilang inangkat. Parang unlimited rice sila kung maka-order ng bigas, pero dahil sobra-sobra, nabubulok lang naman ito sa mga bodega. Ang 1.3 million metric tons, unang taon pa lang, napababa na natin sa 860,000 metric tons. Ngayong taon, 500,000 na lang, kasama pa ang buffer sakaling abutin tayo ng bagyo. Huwag lang po tayong pagsungitan ng panahon, harinawa, sa susunod na taon ay puwede na tayong mag-export ng bigas.

Ang sabi po ni Secretary Alcala: ang susi dito, makatotohanang programa sa irigasyon, at masigasig na implementasyon ng certified seeds program. Ang masakit po, hindi bagong kaalaman ito; hindi lang ipinapatupad. Kung dati pa sila nagtrabaho nang matino, nasaan na kaya tayo ngayon?

Tingnan rin po natin ang industriya ng niyog. Ang cocowater na dati tinatapon lang, ngayon, napapakinabangan na ng magsasaka. Noong 2009-- 483,862 liters ng cocowater ang iniluwas natin. Umangat po ito ng 1,807,583 liters noong 2010. Huwag po kayong magugulat: noong 2011-- 16,756,498 liters ng cocowater ang inexport ng Pilipinas. Ang coco coir naman, kung dati walang pumapansin, ngayon may shortage na dahil pinapakyaw ng mga exporter. Hindi natin sasayangin ang pagkakataong ito: bibili pa tayo ng mga bagong makinang magpoproseso ng bunot para makuha ang mga hibla. Sa susunod na taon, lalo nating mapapakinabangan ang industriya ng niyog: Naglaan na tayo ng 1.75 billion pesos upang mamuhunan at palaguin ito.

Sinimulan po ng aking ina ang Comprehensive Agrarian Reform Program. Nararapat lamang na matapos ang programang ito sa panahon ng aking panunungkulan.

Isinasaayos na po ang sistema upang mapabilis ang pagpapatupad ng repormang agraryo. Ginagawa ng pamahalaan ang lahat ng hakbang upang maipamahagi sa ating mga magsasaka ang mga lupaing diniligan at pinagyaman ng kanilang pawis. Subalit mayroon pa rin pong ayaw paawat sa pagtatanim ng mga balakid. Ang tugon ko sa kanila: susunod tayo sa batas. Ang atas ng batas, ang atas ng taumbayan, at ang atas ko: Bago ako bumaba sa puwesto, naipamigay na dapat ang lahat ng lupaing sakop ng CARP.

Liwanagin naman po natin ang nangyayari sa sektor ng enerhiya. Mantakin po ninyo: Dati, umabot lang ang kawad ng kuryente sa barangay hall, energized na raw ang buong barangay. Kaya ganun-ganun na lang kung ipagmalaki nilang 99.98 percent na raw ng mga barangay sa bansa ang may kuryente. Pati ba naman sa serbisyong dapat ay matagal nang napapakinabangan ng Pilipino, nagkakagulangan pa? Kaya nga po, para subukan ang kakayahan ng DOE at NEA, naglaan tayo ng 1.3 billion pesos para pailawan ang unang tinarget na 1,300 sitios, sa presyong isang milyong piso bawat isa. Nang matapos sila, ang napailawan sa inilaan nating pondo: 1,520 sitios, at gumastos lamang sila ng 814 million pesos. Nagawa nila ito sa loob lamang ng tatlong buwan, na dati’y inaabot ng dalawang taon. Kay Secretary Rene Almendras, bilib talaga ako sa iyo; parang hindi ka nauubusan ng enerhiya. Sa paghahatid-serbisyo, hindi ka lang eveready, nagmistulang energizer bunny ka pa – you keep on going, and going, and going.

Nangingibabaw na nga po ang liwanag sa ating bayan – liwanag na nagsiwalat sa krimeng nagaganap sa madidilim na sulok ng lipunan. Ang pinagsisikapang kitain ng Pilipino, hindi na magagantso. Patuloy po ang pagbaba ng crime volume sa buong bansa. Ang mahigit limandaan libong krimen na naitala noong 2009, mahigit kalahati po ang nabawas: 246,958 na lamang iyan nitong 2011. Dagdag pa rito: ang dating dalawanlibo't dalawandaang kaso ng carnapping noong 2010, lampas kalahati rin ang ibinaba: 966 na lang po iyan pagdating ng 2011.

ENGLISH VERSION

Ito nga po sana ang dalhin ng ating mga headline. Hindi po natin sinasabing wala nang krimeng nagaganap, pero palagay ko naman po, wala dapat magalit na nangalahati na ito. Si Raymond Dominguez na matagal nang labas-masok sa kulungan, hindi ba't sa loob lamang ng mahigit isang taon, nasentensyahan at naipakulong na? Ang dalawa pa niyang kapatid ay sinampahan na rin natin ng kaso at kasalukuyan na ring nakabilanggo. May dalawang suspect sa bus bombing sa Makati noong nakaraang taon, ang isa po’y pumanaw na; yung isa, humihimas na ng rehas. Kakosa niya ang mahigit sampung libong sangkot sa ilegal na droga na inaresto ng PDEA nitong 2011.

Alam po nating hindi araw-araw ang laban ni Pacman, at hindi puwedeng iasa dito ang pagbaba ng krimen. Kaya nga po pinalalakas natin ang puwersa ng kapulisan. Di po ba, nang dumating tayo, apatnapu’t limang porsyento ng ating kapulisan ang walang baril at umaasa sa anting-anting habang tumutugis ng masasamang-loob? Meron pong nanalo na po sa bidding, tinitiyak na lamang nating de-kalidad ang kanilang mga produkto. Pagkatapos ng proseso, maipagkakaloob na ang 74,600 na baril na magagamit nila upang ipagtanggol at alagaan ang bayan, lipunan, at sarili.

Dumako naman po tayo sa usapin ng pambansang tanggulan. May mga nagsabi nga po na ang ating Air Force, all air, at no force. Imbes na alagaan ng estado, para bang sinasadyang ilagay sa alanganin ang ating mga sundalo. Hindi po tayo makakapayag na manatiling ganito.

Makalipas nga lang po ang isang taon at pitong buwan, nakapaglaan na tayo ng mahigit dalawampu’t walong bilyong piso para sa AFP Modernization Program. Aabutan na nito ang tatlumpu’t tatlong bilyong pisong pondo na ipinagkaloob sa nasabing programa sa nakalipas na labinlimang taon. Bumubuwelo pa lang po tayo sa lagay na iyan: kapag naipasa na ang panukala nating AFP modernization bill sa Kongreso, makakapaglaan tayo ng pitumpu’t limang bilyong piso para sa susunod na limang taon.

Kasado na rin po ang tatlumpung milyong dolyar na pondong kaloob ng Estados Unidos para sa Defense Capability Upgrade and Sustainment of Equipment Program ng AFP. Bukod pa po ito sa tulong nila upang pahusayin pa ang pagmanman sa ating mga baybayin sa ilalim ng itatayong Coast Watch Center ng Pilipinas.

Nagka-canvass na rin po ang Sandatahang Lakas ng mga kagamitan tulad ng mga kanyon, personnel carrier, at frigate. Hindi magtatagal, dadaong na ang karelyebo ng BRP Gregorio del Pilar sa ating pampang. Sa Enero, aangkla na po sa Pilipinas ang BRP Ramon Alcaraz, ang pangalawa nating Hamilton class cutter. ‘Di na po bangkang papel ang ating ipapalaot; ngayon, mga hi-tech at de-kalidad na barko na ang tatanod sa 36,000 kilometers nating coastline.

]Mainam na rin po siguro kung maglinis-linis na ng mga hangar ang ating Sandatahang Lakas, dahil darating na ang mga kagamitang lalong magpapatikas sa ating tanggulan. Sa wakas, may katuwang na po ang kaisa-isa nating C-130 na tatlumpu't anim na taon nang rumoronda sa himpapawid: dalawa pang C-130 ang magiging operational ulit. Bago matapos ang taong ito, inaasahan nating mai-dedeliver na ang binili nating dalawampu't isang refurbished UH-1H Helicopter, apat na combat utility helicopters, mga radyo at iba't ibang communication equipment, rifles, mortars, mobile diagnostic laboratories, kasama pa ang bullet station assembly para sa arsenal. Pagdating naman po ng 2013, lalapag na ang sampung attack helicopters, dalawang naval helicopters, dalawang light lift aircraft, isang frigate, at mga force protection equipment.

At hindi lang po natin sa armas ipinaparamdam ang pagkalinga sa ating pulis at kasundaluhan. Nabawasan na rin po ang mga pasanin nila sa pamumuhay dahil sa mahigit dalawampu't dalawang libong bahay ang naipatayo na sa ilalim ng AFP-PNP housing program.

Hindi po ito tungkol sa pakikipag-girian o pakikipagmatigasan. Hindi ito tungkol sa pagsisiga-sigaan. Tungkol ito sa pagkamit ng kapayapaan. Tungkol ito sa kakayahan nating ipagtanggol ang ating sarili-- isang bagay na kaytagal nating inisip na imposible. Tungkol po ito sa buhay ng isang sundalong araw-araw sumasabak sa peligro; tungkol ito sa pamilya niyang nag-aabang na makabalik siyang ligtas, ano man ang kanyang makaharap.

Hayaan nating makapagasabi ang mag nakikinabang sa bepisyo nila.

At ngayon ngang inaaruga na sila ng taumbayan, lalo namang ginaganahan ang ating kasundaluhan na makamtan ang kapayapaan. Tagumpay pong maituturing ang dalawandaan at tatlong rebeldeng sumuko at nagbabalik-loob na sa lipunan, at ang 1,772 na bandidong nawakasan na ang karahasan. Halimbawa po ang kilabot na teroristang si Doctor Abu, na hindi na makakapaghasik ng lagim. Nagpupugay rin po tayo sa panunumbalik ng katahimikan sa mga lugar na matagal nang biningi ng putukan. Ang resulta nga po ng bayanihan: 365 na barangay ang naagaw sa kamay ng kaaway, 270 na gusali't paaralan ang naipaayos, at 74 health centers ang naipagawa.

Kung kapayapaan na lang din po ang usapan, dumako naman tayo sa lugar na matagal naging mukha ng mga mithiing ‘di makamtan-kamtan. Bago po magsimula ang mga reporma natin sa ARMM, may mga ghost student doon, na maglalakad sa isang ghost road, tungo sa isang ghost school, para magpaturo sa isang ghost teacher. Ang mga aparisyon pong gumulantang kay OIC Governor Mujiv Hataman: Apat na eskuwelahan na natagpuang may ghost students; iniimbestigahan na rin ang mga teacher na hindi lumilitaw ang pangalan sa talaan ng Professional Regulation Commission, gayundin ang mga tauhan ng gobyernong hindi nakalista sa plantilya. Limampu’t limang ghost entry ang tinanggal sa payroll. Ang dating paulit-ulit na pagsasaboy ng graba sa kalsada para lang pagkakitaan ng pera, bawal na. Wala nang cash advance sa mga ahensya, para maiwasan ang pagsasamantala. Ang mga multo sa voters list, mapapatahimik na ang kaluluwa. Kaya nga po kay OIC Gov. Mujiv Hataman, ang masasabi natin: isa ka nang certified ghost buster.

Ang pumalit po: pabahay, tulay, at learning center para sa mga Badjao sa Basilan. Mga community-based hatchery, lambat, materyales para maglinang ng seaweeds, at punlang napakinabangan ng 2,588 na mangingisda. Certified seeds, punla ng gabi, casava, goma, at mga punong namumunga para sa 145,121 na magsasaka. Simula pa lang po iyan: nakalaan na ang 183 million pesos para sa mga municipal fishing port projects sa ARMM; 310.4 million pesos para sa mga istasyon ng bumbero; 515 million pesos para sa malinis na inuming tubig; 551.9 million pesos para sa mga kagamitang pangkalusugan; 691.9 million pesos para sa daycare centers; at 2.85 billion pesos para sa mga kalsada at tulay na babagtas sa rehiyon. Ilan lang po iyan sa patutunguhan ng kabuuang 8.59 billion pesos na ipinagkaloob ng pambansang gobyerno para isakatuparan ang mga reporma sa ARMM. Lilinawin ko rin po: hindi pa kasama rito ang taunang suportang natatanggap nila, na ngayong 2012 ay umabot sa 11.7 billion pesos.

Miski po ang mga dating gustong tumiwalag, nakikita na ang epekto ng reporma. Kinikilala natin bilang pahiwatig ng kanilang tiwala ang nakaraang pitong buwan, kung kailan walang nangyaring sagupaan sa pagitan ng militar at ng MILF. Sa peace process naman po: hayag at lantaran ang usapan; nagpapamalas ang magkabilang panig ng tiwala sa isa't isa. Maaaring minsan, magiging masalimuot ang proseso; signos lang po ito na malapit na nating makamit ang nag-iisa nating mithiin: Kapayapaan.

Mapayapang pag-uusap rin po ang prinsipyong isinulong natin upang mabuo ang ating Executive Order ukol sa pagmimina. Ang kaisipan sa likod ng nabuong consensus: mapakinabangan ang ating likas na yaman upang iangat ang buhay ng Pilipino, hindi lamang ngayon kundi pati na rin sa susunod na salinlahi. Hindi natin pipitasin ang ginintuang bunga ng industriyang ito, kung ang magiging kabayaran ay ang pagkasira ng kalikasan.

Ngunit unang hakbang lamang ito. Isipin po ninyo: Noong 2010, 145 billion pesos ang kabuuang halaga na nakuha mula sa pagmimina, subalit 13.4 billion lamang o siyam na porsyento ang napunta sa kaban ng bayan. Ang likas na yaman, pag-aari ninyo; hindi tayo papayag na balato lang ang mapupunta sa Pilipino. Umaasa po tayo sa pakikiisa ng Kongreso upang makapagpasa ng batas na sisigurong napapangalagaan ang kalikasan at matitiyak na makatarungan ang magiging pakinabang ng publiko at pribadong sektor sa mga biyayang makukuha natin mula sa industriyang ito.

Pag-usapan po natin ang situwasyon sa Disaster Risk Reduction and Management. Dati, ang gobyernong dapat tumutulong, nanghihingi rin ng tulong. Ngayon, nasa Pasipiko pa lang ang bagyo, alam na kung saan idedestino ang ayuda, at may malinaw nang plano upang maiwasan ang peligro.

Tuwing pag-uusapan nga po ang sakuna, lagi kong naaalala ang nangyari po sa amin sa Tarlac nang minsang bumagyo. Sa lakas ng ulan, bumigay ang dike. Nang nagising ang isang barangay captain, tinangay na ng baha ang kanyang pamilya at mga kagamitang pangsaka. Buti nga po't nakaligtas ang buong mag-anak. Malas lang po ng kalabaw nilang naiwang nakatali sa puno; nabigti ito sa lakas ng ragasa.

Walang kalaban-laban din po ang marami sa tinamaan ng bagyong Ondoy, Pepeng, at Sendong. Napakarami pong nasawi sa paghagupit ng mga delubyong ito. Sa ilalim ng bagong-lunsad na Project NOAH, isinakay natin sa iisang bangka ang mga inisyatiba kontra-sakuna, at hindi na rin po idinadaan sa tsamba ang paglilikas sa mga pamilya. Gamit ang teknolohiya, nabibigyan na ng wastong babala ang Pilipino upang makapaghanda at makaiwas sa disgrasya.

Real-time at direkta na ang pakinabang ng walumpu't anim na automated rain gauges at dalawampu’t walong water level monitoring sensors natin sa iba’t ibang rehiyon. Bago matapos ang 2013, ang target natin: animnaraang automated rain gauges at apatnaraan at dalawampu’t dalawang water level sensors. Ipapakabit po natin ang mga ito sa labingwalong pangunahing river basins sa buong bansa.

Isa pa pong pagbabago: Dati, ang mga ahensya'y kanya-kanyang habulan ng numero, kanya-kanyang agenda, kanya-kanyang pasikatan. Ngayon, ang kultura sa gobyerno: bayanihan para sa kapakanan ng taumbayan. Convergence po ang tawag natin dito.

Dati pa naman po naglipana ang mga programa sa tree-planting. Pero matapos magtanim, pababayaan na lang ang mga ito. Kapag nakita ng mga komunidad na naghahanap din ng kabuhayan, puputulin ang mga ito para gawing uling.

May solusyon na po rito. Mayroon na pong 128,558 hectares ng kagubatang naitanim sa buong bansa; bahagi lang po iyan ng kabuuang 1.5 million na ektaryang matatamnan bago tayo bumaba sa puwesto. Nakapaloob po rito ang mga komunidad na nasa ilalim ng National Convergence Initiative. Ang proseso: pagkatanim ng puno, makikipag-ugnayan ang DSWD sa mga komunidad. Kapalit ng conditional cash transfer, aalagaan ang mga puno; mayroon ding mga magpapalago ng bagong punla sa nursery. 335,078 na po ang mga Pilipinong nakakakuha ng kabuhayan dito.

Sa isa nga pong programa, nakiambag din ang pribadong sektor, na nagbibigay ng spesyal na binhi ng kape at cacao sa komunidad, at tinuturuan silang alagaan at siguruhing mataas ang ani. Itinatanim ang kape sa lilim ng mga puno, na habang nakatayo ay masisigurong hihigop ng baha at tutulong makaiwas tayo sa pinsala. Ang kumpanyang nagbigay ng binhi, sure buyer na rin ng ani. Panalo ang mga komunidad nay may dagdag kita, panalo ang pribadong sektor, panalo pa ang susunod na salinlahing makikinabang sa matatayog na puno.

Matagal na pong problema ang illegal logging. Mula nga po nang lumapag ang EO 23, nakasabat na si Mayor Jun Amante ng mahigit anim na milyong pisong halaga ng troso. Nagpapasalamat tayo sa kanya. Sa Butuan pa lang ito; paano pa kung magpapakita ng ganitong political will ang lahat ng LGU?

Ang mga trosong nakukumpiska ng DENR, lalapag sa mga komunidad na naturuan na ng TESDA ng pagkakarpintero. Ang resulta: upuan para sa mga pampublikong paaralan na hawak naman ng DepEd. Isipin po ninyo: ang dating pinagmumulan ng pinsala, ngayon, tulay na para sa mas mabuting kinabukasan. Dati, imposible nga ito: Imposible kung nagbubulag-bulagan ang pamahalaan sa ilegal na gawain.

Kaya kayong mga walang konsensya; kayong mga paulit-ulit isinusugal ang buhay ng kapwa Pilipino: maghanda na kayo. Tapos na ang maliligayang araw ninyo. Sinampolan na natin ang tatlumpu't apat na kawani ng DENR, isang PNP provincial director, at pitong chiefs of police. Pinagpapaliwanag na rin po natin ang isang Regional Director ng PNP na nagbingi-bingihan sa aking utos at nagbulag-bulagan sa mga dambuhalang trosong dumaan sa kanilang tanawin. Kung hindi kayo umayos, isusunod namin kayo. Magkubli man kayo sa lilim ng inyong mga padrino, aabutan namin kayo. Isasama na rin namin ang mga padrino ninyo. Kaya bago pa magkasalubong ang ating landas, ako po’y muling nakikiusap mas maganda sigurong tumino na kayo.

Mula sa sinapupunan, sa pag-aaral at pagtatrabaho, may pagbabago nang haharap sa Pilipino. At sakaling piliin niyang magserbisyo sa gobyerno, tuloy pa rin ang pag-aaruga ng estado hanggang sa kanyang pagreretiro. Tatanawin ng pamahalaan ang kanyang ambag bilang lingkod-bayan, at hindi ipagdadamot sa kanya ang pensiyong siya rin naman ang nagpuhunan.

Isipin po ninyo: may mga pensyonado tayong tumatanggap ng 500 pesos lamang kada buwan. Paano niya ito pagkakasiyahin sa tubig, kuryente, at pagkain araw-araw? Ang atin pong tugon: Pagsapit ng bagong taon, hindi na bababa sa limanlibong piso ang matatanggap na buwanang pensyon ng ating old-age and disability pensioners. Masaya tayong matutugunan natin ang pangangailangan nila ngayon, nang hindi isinusugal ang kapakanan ng mga pensyonado bukas.

Iba na po talaga ang mukha ng gobyerno. Sumasabay na nga po sa pribadong sektor ang ating pasahod para sa entry level. Pero kapag sabay kayong napromote ng kaklase mong piniling mag-pribado, nagkakaiwanan na.

Mahahabol din po natin iyan; sa ngayon, ang good news natin sa mga nagtatrabaho sa pamahalaan: Performance Based Incentives. Dati, miski palpak ang palakad ng isang ahensya, very satisfactory pa rin ang pinakamababang rating ng empleyado. Dahil sa pakikisama, nahihirapan ang bisor na bigyan ng makatarungang rating ang mga tauhan niya. Nakakawawa tuloy ang mga mahusay magtrabaho; nawawalan sila ng dahilan para galingan dahil parehas lang naman ang insentibo ng mga tamad at pursigido.

Heto po ang isa lamang sa mga hakbang natin upang tugunan ito. Simula ngayong taon, magpapatupad tayo ng sistema kung saan ang bonus ay nakabase sa pagtupad ng mga ahensya sa kanilang mga target para sa taon. Nasa kamay na ng empleyado ang susi sa kanyang pag-angat. Ang insentibo, maaaring umabot ng tatlumpu’t limang libong piso, depende sa pagpapakitang-gilas mo sa iyong trabaho. Dagdag pa ito sa across-the-board na Christmas bonus na matatanggap mo.

Ginagawa natin ito, hindi lamang para itaas ang kumpiyansa at ipakita ang pagtitiwala natin sa ating mga lingkod-bayan. Higit sa lahat, para ito sa Pilipinong umaasa sa tapat at mahusay na serbisyo mula sa lingkod-bayan, at umaasang sila at sila lamang ang ituturing na boss ng kanilang pamahalaan.
Simula pa lang mayroon nang mga kumuwestiyon sa sinasabi nating, "Kung walang corrupt, walang mahirap." Hanggang ngayon mayroon pa rin pong mangilan-ngilang nagtatanong: nakakain ba ang mabuting pamamahala? Ang simpleng sagot: Siyempre.

Isipin po natin ang ating pinanggalingan: Dati, parang wild west ang pamumuhunan sa Pilipinas. May peligro na nga ang negosyo, sinagad pa ang risko dahil sa di tiyak at nakalihim na patakaran. Kakamayan ka nga gamit ang kanan, kokotongan ka naman na gamit ang kaliwa.

Ngayon: Dahil patas na ang laban, at may hayag at hindi pabagu-bagong mga patakaran, patuloy ang pagtaas ng kumpiyansa sa ating ekonomiya. Patuloy ang pagpasok ng puhunan; patuloy ang pagdami ng trabaho; patuloy ang positibong siklo ng pagkonsumo, paglago ng negosyo, at pagdami ng mamamayang naeempleyo.

Dahil maayos ang paggugol ng gobyerno, walang tagas sa sistema. Dahil maayos ang pangongolekta ng buwis, lumalago ang kaban ng bayan. Bawat pisong nakokolekta, tiyak ang pupuntahan: Piso itong diretso sa kalsada, piso para sa bakuna, piso para sa classroom at upuan, piso para sa ating kinabukasan.

Dahil maayos ang paggawa ng tulay, kalsada, at gusali, itinatayo ang mga ito kung saan kailangan. Maayos ang daanan, mas mabilis ang takbo ng produkto, serbisyo, at mamamayan.

Dahil maayos ang pamamahala sa agrikultura, tumataas ang produksyon ng pagkain, at hindi pumapalo ang presyo nito. Stable ang pasahod, at mas malakas ang pambansang ekonomiya.

Tunay nga po: Ang matatag at malakas na ekonomiyang pinanday ng mabuting pamamahala ang pinakamabisang kalasag laban sa mga hamon na kinakaharap ng daigdig. Dalawang taon po nating binaklas ang mga balakid sa pag-unlad, at ngayon, tayo na lang mismo ang makapipigil sa ating sariling pag-angat.

Ginawa po natin ang lahat ng ito habang binubuno rin ng bawat bansa sa iba't ibang sulok ng daigdig ang kani-kanilang problema't pagsubok.
Hindi po tayo nag-iisa sa mundo, kaya't habang tinutugunan natin ang sarili nating mga suliranin, angkop lamang na bantayan din ang ilang pangyayaring maaaring makaapekto sa atin.

Naging maugong ang mga kaganapan sa Bajo de Masinloc. May mga mangingisdang Tsinong pumasok sa ating teritoryo. Nasabat ng mga bangka natin sa kanilang mga barko ang endangered species. Bilang pinuno, kailangan kong ipatupad ang batas na umiiral sa ating bansa. Sa pagsulong nito, nagbungguan ang Nine Dash Line Theory ng mga Tsino, na umaangkin sa halos buong West Philippine Sea, at ang karapatan natin at ng marami pang ibang bansa, kasama na ang Tsina, na pinagtitibay naman ng United Nations Convention on the Law of the Sea.

Ibayong hinahon ang ipinamalas natin. Ang barko ng Hukbong Dagat, bilang tanda ng ating malinis hangarin, ay agad nating pinalitan ng barkong sibilyan. Hindi tayo nakipagsagutan sa mga banat ng kanilang media sa atin. Hindi naman po siguro kalabisan na hilingin sa kabilang panig na galangin ang ating karapatan, gaya ng paggalang natin sa kanilang mga karapatan bilang kapwa bansang nasa iisang mundong kailangang pagsaluhan.

Mayroon po tayong mga miron na nagsasabing hayaan na lang ang Bajo de Masinloc; umiwas na lang tayo. Pero kung may pumasok sa inyong bakuran at sinabing sa kanya na ang kanyang kinatatayuanay sa kanya na, papayag ba kayo? Hindi naman po yata tamang ipamigay na lang natin sa iba ang sadyang atin talaga.

Kaya nga po hinihiling ko sa sambayanan ang pakikiisa sa isyung ito. Iisa lang po dapat ang kumpas natin. Tulungan ninyo akong iparinig sa kabilang panig ang katuwiran ng ating mga paninindigan.

Hindi po simple ang sitwasyon, at hindi magiging simple ang solusyon. Magtiwala po kayo: kumokonsulta tayo sa mga eksperto, at sa lahat ng pinuno ng ating bansa, pati na sa mga kaalyado natin – gayundin sa mga nasa kabilang panig ng usaping ito – upang makahanap ng solusyon na katanggap-tanggap sa lahat.

Sa bawat hakbang sa tuwid na daan, nagpunla tayo ng pagbabago. Ngunit may mangilan-ngilan pa ring pilit na bubunot nito. Habang nagtatalumpati ako ngayon, may mga nagbubulungan sa isang silid at hinihimay ang aking mga sinasabi; naghahanap ng butas na ipambabatikos bukas. Sasabihin nila: Salita lang ito, at hindi totoo ang tuwid na landas. Sila rin po ang magsasabing hayaan na, magkaisa na; forgive and forget na lang para makausad na tayo.

Hindi ko po matatanggap ito. Forgive and forget na lang ang sampung taon na nawala sa atin? Forgive and forget na lang para sa magsasakang nabaon sa utang dahil sa kakaangkat natin ng bigas, gayong puwede naman palang pagyamanin ang kanyang lupa?

Forgive and forget na lang ba para sa pamilya ng isang pulis na namatay nang walang kalaban-laban, dahil batuta lang ang hawak niya habang hinahabol ang armadong masasamang-loob?

Forgive and forget na lang ba para sa mga naulila ng limampu't pitong biktima ng masaker sa Maguindanao? Maibabalik ba sila ng forgive and forget? Forgive and forget ang lahat ng atraso ng mga naglubog sa atin sa bulok na estado? Forgive and forget para maibalik ang lumang status quo? Ang tugon ko: Ang magpatawad, maaari; ang makalimot, hindi. Kung ang nagkasala ay hindi mananagot, gagarantiyahan mo ang pagpapahirap muli sa sambayanan.

Ang tunay na pagkakaisa at pagkakasunduan ay magmumula lamang sa tunay at ganap na katarungan. Katarungan ang tawag sa plunder case na isinampa laban sa dating pangulo. Katarungan na bigyan siya ng pagkakataong harapin ang mga akusasyon at ipagtanggol ang kanyang sarili. Katarungan ang nasaksihan natin noong ika-dalawampu’t siyam ng Mayo. Noong araw na iyon, pinatunayan natin: Posibleng mangibabaw ang katarungan kahit na ang kabangga mo ay may mataas na katungkulan. Noong araw na iyon, may isang Delsa Flores sa Panabo, Davao del Norte, na nagsabing, "Posible pala: iisang batas lang ang kailangang sundin ng court interpreter na tulad ko, at ng Punong Mahistrado." Posible palang maging patas ang timbangan; maaaring isakdal at panagutin miski ang mayaman at makapangyarihan.

Kaya po sa susunod na magiging Punong Mahistrado, malaki ang inaasahan sa inyo ng sambayanan. Napatunayan na po nating posible ang imposible; ang trabaho natin ngayon, siguruhing magpapatuloy ang pagbabago tungo sa tunay na katarungan, matapos man ang ating termino. Maraming sira sa sistemang kailangan ninyong kumpunihin, at alam kong hindi magiging madali ito. Alam ko po kung gaano kabigat ang pasanin ng isang malinaw na mandato; ngunit ito ang atas sa atin ng taumbayan; ito ang tungkuling ating sinumpaan; ito ang kailangan nating gampanan.

Simple lang ang hangad natin: kung inosente ka, buong-loob kang haharap sa korte, dahil kampante kang mapapawalang-sala ka. Kung ikaw ang salarin, anuman ang apelyido mo, o gaano man karami ang titulong nakakabit sa iyong pangalan, may katiyakan din na pananagutan mo ang ginawa mong kasalanan.

Salamat din po kay Ombudsman Conchita Carpio-Morales, sa pagtanggap ng hamon na maging tunay na tanod-bayan. Kung tutuusin, pwede na niyang tanggihan ang responsibilidad at sabihing, "Retirado na ako, puwede bang 'yung iba na lang?" Subalit nangibabaw ang kaniyang malasakit sa bayan. Sa kabila nito, may nagregalo pa rin sa kanya ng granada sa bahay. Ma'am, may mga darating pa pong pagsubok; baka po paglaon, magaya na kayo sa akin na tinatawag na ganid na kapitalista na komunista din patungong diktador dahil sa sigasig ng mga repormang ipinapatupad natin.

Bilib po ako sa inyong pagpapakitang-gilas. Maraming salamat sa pagiging instrumento ng katarungan, lalo na noong kasagsagan ng impeachment trial.
Salamat din po sa dalawang institusyong bumubuo ng Kongreso: Sa Senado at Kamara de Representante, na tinimbang ng taumbayan at nakitang sapat na sapat.

Sa lahat po ng tumulong sa pagpapagana ng mga prosesong pangkatarungan: Dumaan kayo sa matinding pagsubok, batikos at agam-agam; kasama pa ang kaba na kung natalo tayo, kayo ang unang pupuntiryahin ng kalaban. Pero di kayo natinag. Umasa sa inyo ang Pilipino, at pinatunayan ninyong tama ang pag-asa sa inyo. Hindi ninyo binigo ang sambayanan; ipinaliwanag ninyo lalo ang ating kinabukasan.

Paalala lang po: hindi natatapos ang laban sa isang tiwaling opisyal na natanggal sa puwesto, sa isang ma-anomalyang kontratang napigil ipatupad, o sa isang opisinang naituwid ang pamamalakad. Kaya naman nananawagan po tayo sa Kongreso na ipasa ang panukala nating pag-amyenda sa Anti-Money Laundering Act, upang mas mapaigting pa natin ang pagpapanagot sa mga tiwali.

Itong tinatamasa natin ngayon: ang bawat nailawan at iilawan pang sitio; ang bawat daan, tulay, paliparan, tren, at daungan; ang bawat kontratang walang bukol; ang kaligtasan at kapayapaan mula lungsod hanggang nayon; ang pagbalik ng piring sa sistemang pangkatarungan; ang bawat classroom, upuan, at aklat na napapasakamay ng kabataan; ang bawat Pilipinong nahahandugan ng bagong kinabukasan-- ang lahat ng ito, naabot natin sa loob lamang ng dalawang taon.

Pagtabihin po natin ang dalawang taon na ito, at ang nakaraang siyam at kalahating taon na ating pinagdusahan. Di po ba't sumusulong na ang agenda ng pagbabago? Ang kapareho namin ng adhikain, malamang, kasama namin sa agendang ito. At kung kontra ka sa amin, kontra ka rin sa ginagawa namin. Kung kumukontra sila sa agenda ng pagbabago, masasabi ba ninyong sila'y nasa panig ninyo?

Paparating na naman po ang halalan. Kayo po, ang aming mga boss, ang tangi naming susundan. Ang tanong ko sa inyo, "Boss, saan tayo tatahak? Tuloy ba ang biyahe natin sa tuwid na landas, o magmamaniobra ba tayo't aatras, pabalik sa daan na baluktot at walang patutunguhan?"


Naalala ko pa po noong nagsimula tayo. Mulat na mulat ako sa bigat ng pasaning sasalubong sa atin. Kabilang ako sa mga nag-isip: Kaya pa bang ituwid ang ganito kabaluktot na sistema?

Heto po ang aking natutuhan sa dalawampu't limang buwan ng pagka-pinuno: Walang imposible. Walang imposible dahil kung nakikita ng taumbayan na sila ang tanging boss ng kanilang pamahalaan, bubuhatin ka nila, gagabayan ka nila, sila mismo ang mamumuno tungo sa makabuluhang pagbabago. Hindi imposible na ang Pilipinas ang maging kauna-unahang bansa sa Timog-Silangang Asya na magbibigay ng libreng bakuna para sa Rotavirus. Hindi imposible para sa Pilipinas na tumindig at sabihing: "Ang Pilipinas ay sa Pilipino – at handa kaming ipagtanggol ito." Hindi imposible na ang Pilipinong kaytagal nang yumuyuko tuwing may makakasalubong na dayuhan – ang Pilipino, ngayon, taas-noo, tinitingala ng buong mundo. Talaga namang ang sarap maging Pilipino sa panahong ito.

Noon pong nakaraang taon, hiniling ko sa taumbayan: Magpasalamat sa mga nakikiambag sa positibong pagbabago sa lipunan. Hindi po biro ang mga pagsubok na dinaanan natin, kaya angkop lamang na pasalamatan ang mga taong nakibalikat, sa pagkukumpuni sa mga maling idinulot ng masamang pamamahala.

Sa lahat ng miyembro ng aking Gabinete: Maraming, maraming salamat. Mapalad po ang sambayanan at may mga tulad ninyong handang isuko ang pribado at mas tahimik na pamumuhay para sa paghahatid serbisyo-publiko, kahit pa batid ninyong ang kapalit nito ay mas maliit na sweldo, panganib, at pambabatikos.

Huwag din po sana nilang masamain dahil personal ko silang papangalanan: Kina Father Catalino Arevalo, at Sister Agnes Guillen, na dumidilig at nagpapalago sa aking buhay spirituwal, lalo na sa mga panahong sukdulan ang pagsubok sa amin, maraming, maraming salamat po.

Ito po ang aking ikatlong SONA, tatlo na lamang din po ang natitira. Papasok na po tayo sa kalagitnaan ng ating liderato. Noong nakaraang taon, ang hamon ko sa inyo: iwaksi ang kultura ng negatibismo; sa bawat pagkakataon, iangat ang kapwa-Pilipino.

Batid po sa tinatamasa natin ngayon: hindi kayo nabigo. Sa inyo nagmula ang pagbabago. Ang sabi ninyo: posible.

Humaharap po ako sa inyo bilang mukha ng isang gobyernong kayo ang boss at kayo pa rin ang lakas. Inuulat ko lamang ang mga pagbabagong ginawa ninyong posible.

Kaya nga po sa lahat ng nurse, midwife, o doktor na piniling magsilbi sa mga baryo; sa bawat bagong graduate na piniling magtrabaho sa gobyerno; sa bawat atletang Pilipinong bitbit ang watawat saanmang panig ng mundo; sa bawat kawani ng pamahalaan na tapat na nagseserbisyo: Kayo – ang gumawa ng pagbabago.

Sa tuwing haharap ako sa isang ina na nagsasabing, “Salamat at nabakunahan na ang aking sanggol,” ang tugon ko: ikaw ang gumawa nito.

Sa tuwing haharap ako sa isang bata na nagsasabing, “Salamat sa papel, sa lapis, sa pagkakataong makapag-aral,” ang tugon ko: ikaw ang gumawa nito.

Sa tuwing haharap ako sa isang OFW na nagsasabing, “Salamat at puwede ko na muling pangaraping tumanda sa Pilipinas,” ang tugon ko: ikaw ang gumawa nito.

Sa tuwing haharap ako sa isang Pilipinong nagsasabing, “Salamat, akala ko hindi na magkakakuryente sa aming sitio. Akala ko hindi ko na aabuting buhay ang liwanag na ganito,” ang tugon ko: ikaw ang gumawa nito.

Sa bawat pagkakataon na haharap ako sa isang magsasaka, guro, piloto, inhinyero, tsuper, ahente sa call center, karaniwang Pilipino; sa bawat Juan at Juana dela Cruz na nagsasabing “Salamat sa pagbabago,” ang tugon ko sa inyo: kayo ang gumawa nito.

Inuulit ko: posible na ang dating imposible. Humaharap po ako sa inyo ngayon, at sinasabing: hindi ko SONA ito. Kayo ang gumawa nito. SONA ito ng sambayanang Pilipino. Maraming, maraming salamat po.

ENGLISH VERSION

Implementing the K+12 program without an enabling law

“The DepEd has essentially tied the hands of Congress that K+12 must definitely be passed because it had already started its implementation. How can this not be a constitutional infringement of the highest order?” lawyer Terry Ridon, national president and general counsel of Kabataan party-list, said.

Party-list lawmakers slammed the Department of Education (DepEd) for implementing the K+12 program without an enabling law from Congress.

Ridon said DepEd preempted the constitutional prerogative of Congress to determine with certainty the type of formal basic education, including its curriculum and years of study that it deems best for the nation’s children.

The proposed legislation on the K+12 education program pushed by the government is still pending before the House Committee on Basic Education and Culture.


For the K+12 law to be passed, the measure would still need the approval of the 285 members of the
House of Representatives. The proposed legislation would need to pass second and third reading approval before it is signed by President Benigno Aquino III.

But Sorsogon Representative Salvador Escudero III backed the implementation of the program.
“DepEd can already implement the government’s K to 12 program even without an enabling law. What is pending before the House committee is to ensure that funds will be available even after the term of President Aquino in 2016,” he explained in a telephone interview.

Last month, Education Secretary Armin Luistro issued DepEd Order 31—the guidelines for the implementation of the new curriculum.

Meanwhile, Gabriela Women’s Party Representative Emmi De Jesus said the government is sowing false hopes with its continued persistence in implementing the K+12 program.

De Jesus noted that the implementation of the program will worsen problems in public school facilities with the continuing shortage of 132,483 teachers; 97,685 classrooms; and 153,709 water and sanitation facilities.
“DepEd’s claim that the universal kinder program will prepare the children socially, physically, mentally and emotionally is clearly debunked by this situation, which glaringly exposes our government’s disregard for quality education. The situation from last year has not improved and yet the government continues to banner the K+12 program,” she stressed.

ACT Teachers Representative Antonio Tinio said while the progressive party-list bloc is criticizing the education department, they have no plan to question the K+12 before the courts.

“No, we don’t plan to question the K to 12 before the courts at this time. DepEd can claim that it has authority to implement changes in the curriculum,” he said in a text message.

Black-eyed Ramon Tulfo sues Raymart and Claudine

Tulfo had just arrived from Davao on Sunday morning when he heard a woman berating a Cebu Pacific ground staff for “her mishandled luggage.”

He said he initially sympathized with the angry woman because he had been writing about the issue in past columns.

He went to the airline’s complaints desk and pulled out his mobile phone to document the incident, the photos he hoped to use as part of a future column. But as he was taking photos, a man approached him and instructed him to surrender the phone.

Tulfo refused and he was mauled by the man, whom he later learned to be Raymart Santiago, and several others who reportedly were the actor’s companions.

A clip of the brawl has been uploaded on the video-sharing website YouTube and passed around the social networking site Facebook.

It showed Tulfo, wearing a khaki vest, being grabbed in a headlock by a man in a grey shirt while another man in a pink shirt threw overhand rights at the columnist.

Barretto was heard screaming and joining the melee, and looked like she kicked and slapped Tulfo as he was being held down.

One account hosting the video at YouTube garnered more than 800,000 hits.

The National Union of Journalists of the Philippines (NUJP) said there was nothing wrong in taking photographs of Barretto giving an airline staff a dressing down.

“Barretto and her husband are celebrities and are, thus, public figures. They were also in a public place and were involved in a commotion making the incident legitimate for coverage,” the NUJP said in a statement.

NUJP chairman Nestor Burgos Jr. said Tulfo was also right in not handing over his phone. “No one has the right to forcibly take a person’s camera or phone, especially of a journalist documenting a public incident.”

The National Press Club (NPC) described the beating of Tulfo as an attack on press freedom.

Malacañang said airport authorities were looking into the circumstances that led to the brawl.

But the Manila International Airport Authority (MIAA) indicated it would not conduct a formal inquiry.

MIAA General Manager Jose Angel Honrado said his office was “not competent to determine and we’re not mandated to determine the guilty party in the incident at NAIA Terminal 3.”

A black eye was all the evidence that Inquirer columnist and radio host Ramon Tulfo brought to the Prosecutor’s Office on Monday.

Tulfo filed grave coercion and physical injury charges against show-biz couple Raymart Santiago and Claudine Barretto and six others who ganged up on him at the airport on Sunday in what netizens billed “Thrilla in NAIA.”

Wearing the same vest he had on during the attack, Tulfo said he decided to press charges against the Santiagos because of the mauling he received from the group.

Despite being outnumbered, “I did not back down,” said Tulfo.

“I would have charged this to experience,” he told the Inquirer after filing the complaint in the Pasay City Prosecutor’s Office. “But the cussing I received from her (Claudine} changed my mind. Besides, this should serve as a lesson to them to respect lowly people (maliliit na tao).

“Inalipusta niya yung pobreng empleyado (She ridiculed the poor employee),” he said.

He showed reporters the mouse under his right eye, which he said had been operated on last year. He also said that he was still feeling pain in the nape.

His lawyer, Mario General, said the degree of the charge against those who assaulted his client could be amended in the coming days when results of the medical exam on Tulfo shall have been released.

Tulfo, a martial arts expert, said he never figured in brawls such as the one he got into on Sunday because of his knowledge in self-defense.

But it appeared that facing several aggressors at the same time rendered his training of little use on that occasion.